Ανεξάρτητη διοίκηση για την Εθνική!

Η Εθνική έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Ας βγάλουμε το δάχτυλό μας από μπροστά μας, για να αποδειχθεί ότι δεν μάς κρύβει και ας είμαστε πια ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Η Εθνική είναι πλέον στο σημείο που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για εκείνη.

Αυτές δεν είναι ο προπονητής ή οι βοηθοί του. Ούτε ο τεχνικός ή οι τεχνικοί διευθυντές. Ούτε πόσοι από τη γενιά του 2004 έχουν περάσει και πόσοι ακόμη είναι να περάσουν. Τα θέματα που αντιμετωπίζει η Εθνική είναι πολύ πιο σοβαρά, πολύ πιο βαθιά και δεν λύνονται με αποφάσεις που αφορούν μόνο στο αγωνιστικό τμήμα.

Τις τελευταίες ημέρες η ποδοσφαιρική Ελλάδα, όποια τελοσπάντων ασχολείται ακόμα με την Εθνική μας, τσακώνεται για το βιογραφικό του νέου προπονητή. Σκίστε το. Δεν υπάρχει λόγος. Κανένα βιογραφικό κανενός προπονητή δεν μπορεί αυτή τη στιγμή στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να αξιολογηθεί με βάση την αλήθεια του. Με βάση τη βαρύτητά του.

Ο Φαν Σιπ για να φτάσει στο σημείο να έχει σημασία η προπονητική του αξία, άρα και οι εμπειρίες του, άρα και οι παραστάσεις του, άρα και όσα έκανε στην προηγούμενη καριέρα του, θα πρέπει μαζί με τους συνεργάτες του να ασχοληθεί με μια σειρά από άλλα ζητήματα που έχουν σχέση με την Εθνική και τα οποία είναι απαραίτητο να αποτελέσουν προτεραιότητά του.

Ας μην ξεχνάμε πώς αφήσαμε την Εθνική τη βραδιά της Αρμενίας... Αυτό θα παραλάβει ο Ολλανδός τεχνικός, δεν έχει αλλάξει κάτι από τότε, παρά μόνο τα πρόσωπα. Οι καταστάσεις που έχουν οδηγήσει εκεί την ομάδα, παραμένουν στάσιμες εδώ και μήνες. Αν όχι χρόνια. Σκεπάζονται ανά περιόδους για κάποια 3ήμερα και παραμένουν εκεί. Κάθε φορά πιο έντονες...

Η Εθνική, λοιπόν, χρειάζεται πολύ σοβαρές αποφάσεις. Έχει πιο ξεκάθαρα από ποτέ μετατραπεί σε πεδίο επίδειξης δύναμης ή αντιπολίτευσης. Πάντα ήταν έτσι. Μόνο που τώρα το κακό έχει πια παραγίνει. Είναι φανερό πως σε τέτοιο περιβάλλον η Εθνική δεν μπορεί να λειτουργήσει.

Δεν μπορούν να αποφασίζουν για αυτή οι ίδιοι άνθρωποι που καθημερινά φθείρονται από το τοξικό περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι οποίοι εν πολλοίς, αφού αποφασίζουν για αυτό (το ελληνικό ποδόσφαιρο) και μάλιστα ως άρχουσα αρχή του, το φθείρουν κι εκείνοι. Όταν ο πρόεδρος της ΕΠΟ, η εκλογή του εκάστοτε προέδρου της ΕΠΟ, γίνεται τελικά σημάδι κυριαρχίας της μιας ή της άλλης πλευράς, πώς να πιστωθεί σε οποιαδήποτε απόφαση της Ομοσπονδίας καλή πρόθεση; Σε οποιαδήποτε απόφαση, από οποιονδήποτε πρόεδρο, για οποιαδήποτε θέμα, άρα και για την Εθνική.

Και τι δηλαδή; Να φύγει η Εθνική από την ΕΠΟ; Αυτό δεν γίνεται. Είναι σαφές. Πρέπει, όμως, με κάποιο τρόπο η Εθνική μας να ξεκόψει από όλο αυτό το περιβάλλον. Να ανεξαρτητοποιηθεί δεν γίνεται. Να απεξαρτηθεί, που θεσμικά δεν απαγορεύεται, γίνεται. Για την ακρίβεια, είναι απαραίτητο.

Ο τρόπος που αυτό θα γίνει, ασφαλώς και πάσχει. Ποιος θα επιλέξει, ποιους θα επιλέξει, με ποιο τρόπο θα επιλέξει, ποιοι θα είναι εκείνοι που τέλοσπαντων θα ασκούν διοίκηση στην Εθνική και μόνο σε αυτήν; Δύσκολες οι απαντήσεις. Αλλά αναγκαίο να βρεθούν. Η Εθνική οδηγείται σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, κάθε χρόνο και σε πιο δύσκολες. Για να μην πούμε ακραίες, με τον τρόπο που πλέον έχει επιβληθεί να λειτουργεί.

Κάποιοι, ασφαλώς γνώστες του ποδοσφαίρου, του διοικείν, ισχυρές προσωπικότητες και... χωρίς βιογραφικά, για να μην έχει κανείς να πατήσει κάπου, πρέπει να αναλάβουν το κουμάντο της. Να αναλάβουν την ευθύνη, το βάρος των αποφάσεων και το κόστος. Αν έχουν τα χαρακτηριστικά που επιβάλλει ο ρόλος, θα τα καταφέρουν.

Διότι σε σχέση με αυτό που συμβαίνει τώρα, θα έχουν ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα. Θα αποφασίζουν μόνο για την Εθνική, όχι για όλα τα υπόλοιπα και για την Εθνική ως παρακλάδι τους...